Decyzją Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 listopada 2007 roku, 13 kwietnia obchodzimy święto państwowe – Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Katyń to w świadomości Polaków swego rodzaju symbol kojarzący się z ludobójczą polityką władz sowieckich wobec narodu polskiego. Mówiąc „Katyń”, myślimy o pomordowanych na nieludzkiej ziemi wiosną 1940 roku nie tylko jeńcach z Kozielska, Ostaszkowa i Miednoje, ale także o innych polskich obywatelach zamordowanych w tym czasie przez NKWD. Wydarzenia z 1940 r. zapisane na kartach historii Polski krwią i męczeńską śmiercią Polaków należą do najbardziej dramatycznych. Tam, na nieludzkiej ziemi, zabito wiarę, nadzieję, miłość - jednym strzałem w tył głowy. Kiedy 13 kwietnia 1943 roku Niemcy ogłosili, że w lasku pod wsią Katyń niedaleko Smoleńska wojska niemieckie odkryły masowe groby oficerów polskich, wziętych do niewoli przez Sowietów jesienią 1939 roku, początkowo nikt nie uwierzył. Dopiero 13 kwietnia 1990 r. Związek Radziecki oficjalnie przyznał się do popełnienia zbrodni.
Zbrodnia katyńska to tylko ułamek GOLGOTY WSCHODU. Ten mord był starannie przygotowany wiele lat wcześniej. Motywy zbrodni są jednoznaczne - zadanie ciosu elicie narodu polskiego, aby łatwiej go zniewolić i wynarodowić.
W obozie w Kozielsku, zlokalizowanym na terenie dawnego klasztoru, znajdowało się łącznie 4500 jeńców: oficerowie, profesorowie, lekarze, nauczyciele, literaci, dziennikarze, inżynierowie.
W obozie w Starobielsku na północ od Charkowa przebywało około 3900 jeńców. Blisko połowę tej liczby stanowili oficerowie wzięci do niewoli po obronie Lwowa. Ponadto byli tam profesorowie, lekarze, prawnicy, nauczyciele, inżynierowie.
Obóz w Ostaszkowie na północny zachód od Moskwy, podobnie jak poprzednie, zlokalizowany był na terenach przyklasztornych. Uwięziono tu około 6500 jeńców: oficerów i podoficerów, duchownych, pracowników sądownictwa.
3 kwietnia 1940 r. rozpoczęto jednocześnie likwidację tych trzech obozów. Ewakuacja odbywała się grupami co kilka dni. Część jeńców z poszczególnych obozów wywożono do leżącego na północ od Kozielska obozu Pawliszczew-Bór. Z Kozielska pozostałe transporty kierowały się w stronę Smoleńska, a ślad po nich zaginął 13 km za Smoleńskiem na stacji kolejowej Gniezdowo, położonej w pobliżu lasu ciągnącego się do miejscowości Katyń. Ze Starobielska wywożono jeńców w stronę Charkowa, gdzie ślad po nich zaginął. Z Ostaszkowa transporty kierowały się na północ w stronę Archangielska, i również ślad po nich zaginął.
W „Roku Polskich Bohaterów z Katynia, Charkowa, Miednoje, Bykowni i innych miejsc” nasza szkoła przyłączyła się do obchodów Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. Pochylamy się z szacunkiem nad mogiłami ofiar zbrodni katyńskiej, oddając pamięć ofiarom Katynia, Starobielska, Ostaszkowa i miejsc kaźni, których nie poznaliśmy jeszcze. Chcemy, aby pamięć o tej straszliwej zbrodni sprzed lat była żywa w pokoleniach polskiego narodu. Życie, które zostało zbyt wcześnie i nagle przerwane, stało się ofiarą za Ojczyznę, za pamięć, za miłość do kraju. Teraz do nas – żywych należy modlitwa , zachowanie w sercach i umysłach tych, których zabrała Golgota Wschodu. W celu upamiętnienia ofiar zbrodni katyńskiej w naszej szkole podjęto kilka inicjatyw. Uczniowie klas młodszych wzięli udział w lekcji otwartej z historii „Golgota Wschodu”. Natomiast uczniowie klas starszych w preleckji „Ofiary podlaskiej ziemi”. Wspólnie obejrzeliśmy film dokumentalny pt. „Katyń- historia wciąż żywa” oraz „Katyń- Zbrodnia”. Na koniec wspólnie wykonaliśmy na szkolnym korytarzu gazetkę „Katyń”, która była podsumowaniem naszych działań.
